2 augustus 2012                                24˚C  

Vroeg wakker, tegen vijf uur. Annabelle ligt al een tijdje wakker. Ik heb iets van zeven uur geslapen, prima. Om zes uur gaan we eruit, kijken wat naar de Olympische Spelen, ontbijten en leggen de wandelspullen klaar. We laten vandaag de auto staan, lopen zo naar de kabelbaan. En er zijn meer redenen waarom we Whistler zo leuk vinden. De ligging op 675 m hoogte tussen de hoog besneeuwde bergen van de Coast Mountains is werkelijk prachtig. Hier komen jaarlijks 2 mln bezoekers op af, de meeste in de zomer. Om echt te kunnen genieten van die bergen moet je actief zijn: skiën, mountainbiken, hiken, raften, paragliding, kanoën, alles kan hier.

Wij komen hier natuurlijk om te hiken. Vandaag gaan we met de kabelbaan omhoog. We lopen nog even naar binnen bij het Visitor Centre; bear spray is hier niet nodig, vertelt ze, hier zijn eigenlijk alleen maar zwarte beren. De medewerker bij Whistler Gondola denkt goed met ons mee, een dagpas voor alle kabelbanen kost $ 100, voor twee dagen is dat $ 125, die nemen we. Eerst pakken we de Whistler Gondola naar Round House Lodge op 1.850 m (duurt zo'n 25 minuten) en dan verder met de stoeltjeslift (Peak Chairlift) naar Whistler Mountain op 2.160 m.

Ook de wandeling van vandaag komt weer uit een wandelboekje van Kathy en Craig Copeland: 'Whistler, done in a day.' We doen de High Note, totaal zo'n 11 km met 740 m dalen en 360 m stijgen. Best pittig, maar dat zijn eigenlijk alle wandelingen zo'n eerste dag. Bovenop de berg staan we even bij de inukshuk en te genieten van de weidse uitzichten:

zicht op het brede dal van Whistler

We vertrekken om elf uur. Het eerste half uur moeten we stevig dalen, dus goed opletten waar je je voeten zet. Bovenop bij de kabelbaan was het best druk, hier natuurlijk een stuk minder, en daar houden wij wel van. Door die stevige daling komen hier alleen nog maar hikers, de mensen op slippers en ander licht schoeisel laten we achter ons. Dan zien we ons eerste wildlife van deze vakantie: een marmot.

het eerste wildlife

We draaien linksom het dal in, de Cheakamus River Valley. Al snel krijgen we zicht op het mooie Cheakamus Lake. In 2006 hebben we het turkooizen meer al eens van dichtbij gezien, nu van bovenaf. Prachtig zeg, niet verwonderlijk dat deze wandeling in de top 10 staat van mooiste wandelingen in en om Whistler. We genieten volop van het uitzicht:

zicht op Cheakamus Lake

Het stuk naar de eerste splitsing is maar 4.2 km, maar we lopen op 't gemakje, doen er zeker twee uur over, het is allemaal ook zo mooi. Hier kunnen we terug naar de kabelbaan, of toch even Flute Summit op, naar 2.012 m. Dat is een klim van 20 minuten, dat pakken we erbij. Bovenop eten we onze boterhammen en rusten zeker een half uur. Dan gaan we terug, het is half drie en we hebben tot vijf uur om de laatste lift terug te pakken. We moeten af en toe door sneeuw, zelfs nu nog in hoogzomer. Het mooie van de zomer zijn natuurlijk die prachtig bloeiende bergweiden, dat is echt genieten.

bloeiende bergweide

Van het dalen krijgt Annabelle pijn in d'r knie, ik had al wat rugpijn en krijg nu ook last van een knelling in m'n schoen. Dat had ik met deze schoenen drie jaar terug ook, bij het inlopen. Heel vreemd dat dit nu weer terug is. Door de pijn gaan we wat trager, mijn loophouding gaat wat anders en ik struikel over een steen of boomwortel, val eerst op m'n knie en dan op m'n schouder en gezicht. Loop wat schrammen op en stelp het bloeden. Het gaat wel, doen voorzichtig aan. Om kwart voor vijf zijn we bij de kabelbaan en zoeven naar beneden. Terug in de lodge lekker douchen, dan op naar Earls, echt smullen. We kijken morgen hoe het is met de pijntjes, zijn gelukkig allemaal minder dan wat ik meemaakte tijdens de Vierdaagse van Nijmegen (zie voor mijn belevenissen het 4Daagse verslag). Maar verstandig om morgen niet een zware wandeling te doen. Nu eerst lekker slapen.