12 augustus 2014                          28˚C 

Vroeg opgestaan, we hebben vandaag weer een druk programma: wolven kijken, een bergwandeling, eten en wolven kijken. Om kwart over zes zijn we op, om kwart voor zeven rijden we Yellowstone in. Langs de weg voor Soda Butte staan al wat spotters te kijken, een stukje verder bij de parkeerplaats (nog voor Soda Butte) staat het helemaal vol. We moeten even terug om te parkeren en zetten de auto bij de eerste spotters, een stuk terug. We zien vanuit de auto een zwarte wolf lopen, langs de bosrand van een heuvel. Zo dichtbij hebben we ze nog niet gezien dit jaar, met het blote oog. Als ik de camera in m'n handen heb is ze al verdwenen tussen de bomen. Jammer. De spotter naast ons vertelt dat de wolf eerder de weg overstak met iets in d'r bek. Dit moet wel het alfa-vrouwtje 926F zijn van de Lamar Canyon Pack, een wat klein uitgevallen wolvin met zeven pups te voeden, ze is nu naar ze onderweg.

We rijden naar de volle parkeerplaats voor Soda Butte, hier staan ook alle bekenden, die hebben de wolvin niet gezien, was voor hen net uit beeld. Ze hebben wel zojuist een pup gezien tussen de bomen vlakbij de rendezvous-site, maar die is nu weg. Ja, die krijgt nu te eten van d'r mama, en ik vertel wat we hebben gezien. Er gaat nu niks meer gebeuren, de actie is geweest. We gaan ontbijten bij Roosevelt Lodge en een vroege wandeling doen, we willen de hitte voor zijn.

Na het ontbijt bel ik m'n mama, die is vandaag jarig. Er is geen bereik, het moet dus op de ouderwetse manier vanuit een telefooncel. Ik wissel bij de receptie van de lodge wat dollarbiljetten voor 'quarters' en zeg dat het voor een telefoontje is naar Holland, "my mom is having her birthday." Ze moeten hartelijk lachen: "Send her our regards from Yellowstone," roepen ze me na, haha. Heb ik gedaan, hè mam?

trailhead Garnet Hill

Om half tien beginnen we aan onze hike van Garnet Hill, die is 13,5 km met zo'n 200m stijgen en dalen. De wandeling start net als andere hikes in de USA en Canada bij een informatiebord, met info over de route en vooral veel waarschuwingen voor de beren. Het is nog niet zo heel warm, links en rechts van ons lopen pronghorns, erg mooie beesten.

Een stuk verderop ligt een bizon naast het wandelpad. Opletten geblazen: het is bronsttijd en de stieren zijn zeer snel geïrriteerd. De meeste ongelukken in het park gebeuren niet met beren, maar met bizons. We lopen in een grote boog om dit dier heen.

Best een aardige wandeling, eerst door typisch Yellowstone-landschap, 'sage-brush', lage en stevige begroeiing. Na ruim een uur bereiken we de de Yellowstone rivier, die hier de Black Canyon bereikt. We nemen even een rustmoment, terwijl een helikopter al een kwartier boven ons druk aan het heen-en-weer vliegen is.

 helikopter boven Black Canyon

Het is al best warm, hier langs de rivier is het wat verkoelend met een briesje en schaduw van bomen.

 de Yellowstone-rivier door Black Canyon

Na de rust lopen we verder. Dan lijkt het wel of we iemand om hulp horen roepen, nog 's goed luisteren, niks meer. Nou ja, zal verder wel niks zijn. Het zweet gutst inmiddels van onze ruggen, lekker. Dan weet je weer dat je leeft. Na verloop van tijd laten we de Yellowstone-rivier rechts liggen en volgen we Hellroaring Creek. Erg aangenaam, want veel bomen en schaduw. We hebben dan zo'n 8 km gelopen, nog ruim 5 km te gaan. De lucht begint wat te betrekken. Als we weer in open terrein zijn, zien we donkere wolken en volgt een klap onweer. Het is nog windstil en heel erg warm, wat bewolking en regen zou niet erg zijn. We komen op een breed pad dat terug naar Tower Junction loopt. Een parkranger rijdt ons tegemoet en stapt uit, ze vertelt dat er iemand sinds gister wordt vermist en dat er een grote zoekactie is opgezet, met honden en heli's. Ze vraagt of we iets ongewoons hebben gezien of gehoord. Euh, ja, de roep om hulp halverwege de hike. Ranger Amanda vraagt of we willen instappen en meerijden naar het ranger station om aan de hand van een detailkaart meer informatie te verschaffen. Vinden we prima. We horen dat een knul van 22 jaar is gaan zwemmen in de Yellowstone-rivier en sinds gisteravond wordt vermist. Zwemmen is hier levensgevaarlijk en verboden. We vertellen alles wat we weten en laten onze gegevens achter. Benieuwd hoe dit afloopt en hopen het beste voor de jongen.

 parkranger Amanda vraagt ons om informatie

We lopen naar onze auto, rijden terug naar Cooke voor wat te rusten, lezen, website bijwerken en eten voor de laatste keer bij Beartooth Cafe. Met goed eten en heerlijke muziek van Merle Haggard (de held van mijn vader).

Tegen half acht rijden we opnieuw het park in. We zien twee herten, mama met jong. Het kleintje krijg ik even goed in beeld; het is een zgn. mule deer; te herkennen aan de grote oren en het zwarte staartje.

jong hertje

De wolf spotters zijn er ook allemaal weer, wachtend tot de wolven van Lamar Canyon Pack zich laten zien. Heel af en toe duikt er een pup op, maar zo kort dat wij niks kunnen zien. Rick peilt het alfa-vrouwtje uit, ze is weer aan de andere kant van de weg op zoek naar voedsel. We turen iets van een uur, we zien niks en dan is het te donker. Mooi geweest voor vandaag. Morgenochtend nog eenmaal wolven spotten in Lamar, daarna rijden we naar Lake, tot morgen weer...

 wolf spotters Rick en Kathy