20 augustus 2011                            24˚C  

Gewone tijd uit bed, een uur of acht. Heerlijk. Eerst ontbijten, terug naar de cabin om wandelspullen te pakken en koffie te zetten. Vandaag gaan we de wandeling van Hayden Valley doen, maar we gaan toch eerst even kijken bij Grizzly Overlook. We stappen tegen half tien in de auto en draaien bij Canyon de Grand Loop Road op. Je mag hier 35 mph rijden, dat is iets van 55 km/u. Een stuk voor de linkerafslag naar de South Rim Drive rijdt de auto voor ons wel erg langzaam, zachtjes achter hem rijdend kijken we links en rechts. Er moet wat te zien zijn. Plots zien we links van ons op een heuveltje een beest lopen, het lijkt wat op een coyote. Maar als we dichtbij zijn en ernaast rijden zien we dat het een wolf is en we herkennen haar direct: het witte alfavrouwtje van de Canyon Pack, die we vanaf de Grizzly Overlook hebben gezien. Zo'n wit gekleurde wolf vergeet je niet snel. Ze loopt in een drafje, verdwijnt achter het heuveltje. Ik weet ook meteen waar ze heen gaat, herinner me het verhaal van die man bij Uncle Tom's Overlook, ze wil de brug naar de South Rim Drive oversteken, terug naar haar roedel. We rijden daarom iets verder, ik zit achter het stuur, doe m'n raam naar beneden en pak het fototoestel. Ik neem de afslag naar links en zet de auto langs de weg, vlak voor de brug. We staan er nog maar net of ze komt eraan, klik, op de foto, en nog een foto door de voorruit. Prachtig!

Dat was een fantastisch moment, zullen we niet snel vergeten. We gaan ook even bij het karkas kijken, het is weer raak, er zit een wolf. Ook deze wolf hebben we goed in beeld. Geen idee welke wolf dit is, alle kenners zijn inmiddels vertrokken. Na een kwartiertje gaan we weg, we willen aan de wandel.

	wolf bij het karkas

In vijf minuten zijn we bij de start van de wandeling, we drinken koffie, wandelschoenen aan, rugzak op en we gaan op pad. De wandeling is 16 km en bijna vlak. Je moet hier wel heel voorzichtig zijn: er zijn zowel bizons als grizzlies. De meeste ongelukken gebeuren met bizons: als ze bij het wandelpad staan, ga er dan ruim omheen, ze kunnen nogal humeurig zijn. En wat de grizzlies betreft, alert zijn zoals altijd.

start van de wandeling door Hayden Valley

Voor ons lopen drie andere wandelaars, dat is op zich wel een fijn gevoel. We kunnen ze goed zien en houden zo mooi zicht op de beesten. Soms staan ze stil en halen we ze in, we praten even wat, dan lopen wij weer voorop. Ze werken alledrie in het park, als park ranger en onderzoekers. Een aantal keer ligt er een bizon mannetje vlakbij het wandelpad. Voorzichtig, in een brede boog, gaan we er omheen. Goed het beest in de gaten houden, ze zijn snel en heel erg sterk.

Zoals gewoonlijk rusten we na een uur, kijken om ons heen en genieten van de buitengewoon mooie natuur. Van de valleien in Yellowstone blijft Pelican Valley de mooiste om te wandelen, dan deze op twee en op drie Lamar Valley. De vele bizons zijn nu niet echt prettig; soms staat de kudde bij de weg verderop, dan staan ze tijdens de wandeling niet in de weg. Maar nu is het echt opletten geblazen. Af en toe rennen de bulls als gekken achter elkaar aan, en die wil je niet bij je in de buurt hebben. Ze zijn in deze paringstijd ook agressief. Gelukkig is de vallei bomenvrij, goed zicht om ons heen. Iets verderop zien we de botten van een elk, helemaal afgekloven. Dat duidt op wolven. Dan steken we Alum Creek over, mooi zeg.

Alum Creek in Hayden Valley

We zien de drie andere wandelaars een stukje voor ons rechtdoor lopen, maar wij zien toch echt een rode paal rechts (de markering van het pad in de winter). Vreemd, toch maar het pad rechts volgen, we zijn in de buurt van het eindpunt van onze wandeling (8 km op een uitzichtspunt) en het kan dat het pad eerst de heuvel rechts opgaat en dan verder. We komen in een soort van zijdal, het ruikt al een beetje vreemd. Ik zie een zeearend in de boom zitten, maar nog hebben we niks door. We lopen een stukje verder en zien iets links van ons een bizon liggen. Goh, die meurt zeg, we denken allebei dat die gewoon ligt te rusten, zoals we deze wandeling vaker hebben gezien. Plots komt er een grizzly vanachter de bizon, hij staat op z'n achterpoten en kijkt ons aan. WE SCHRIKKEN ons rot. De beer hoorde ons aankomen, kijkt ons aan, draait zich om en rent weg. Nou, even bijkomen. Ik maak een foto van de wegrennende beer, poeh, die was vlakbij zeg, schat op iets van 25 meter. Wat als het een grizzly-vrouwtje was met kleintjes? We hadden in ieder geval de bearspray paraat.

We lopen weg van het karkas, te gevaarlijk hier. Net over de heuvel eten we onze lunch, we zien de drie andere wandelaars ook eten, we lopen erheen om te melden dat iets verderop een karkas ligt, uitkijken dus. Ze werken bij nps, weten wat er speelt. Op hun weg terug willen ze vanaf de heuvel ook kijken naar het karkas. Wij staan op het uitzichtspunt over Hayden Valley, mooi hoor. We gaan terug, 8 km naar de parkeerplaats.

Hayden Valley Viewpoint

In 2½ uur zijn we terug bij de parkeerplaats. Vlak na ons komen ook de drie andere wandelaars, ze vertellen dat ze nog twee grizzlies bij het karkas hebben gezien. Een paar dagen later lezen we dat deze wandeling op 28 augustus is gesloten, er is rond de 25ste of 26ste een slachtoffer gevallen door een grizzly. Deze hiker was aan het kamperen, was alleen en had geen bearspray bij zich. Waar het fatale ongeluk precies plaats vond is me niet bekend. In deze tijd, met kans op karkassen van dode bizons, moet je extra voorzichtig en alert zijn op grizzlies. Of het dezelfde grizzly is geweest als van het dodelijk ongeluk van een andere wandelaar, in juli, wordt onderzocht.

Wij gaan naar onze cabin, douchen, eten in het restaurant en kijken weer even bij Grizzly Overlook: er zit een grizzly op het karkas.

Voor iedereen die meer interesse heeft in de wolven van Yellowstone, hieronder het laatste deel van de wolvenspecial.