homepage foto's op flickr voorbereiding tips gastenboek
    begin reisverhaal vorige pagina volgende pagina

 

17 augustus 2011                           20˚C overwegend zonnig  

Vandaag zijn we om zes uur eruit en staan we om half zeven bij de Wildlife Overlook. Ook weer niet alleen, er staat al een groepje. Het is hier in Hayden Valley anders dan bij Lamar: boven de Yellowstone River is het zo mistig dat we niks zien. We moeten tot zeven uur wachten tot de zon opkomt en de mist oplost. We praten wat met de andere wolf watchers, drinken koffie en zitten soms even in de auto om warm te blijven. De zon komt hoger en hoger. We hebben straks mooi zicht op de plek waar het karkas ligt, op de foto hieronder is dat precies in het midden in de verte. Je ziet die hoge heuvel, daaronder ligt een platte, lagere heuvel in de zon. Direct rechts daarvan loopt een klein zijstroompje van de Yellowstone River en daar ligt het karkas. Dat is dus best een eind weg, met het blote oog wel te zien, maar met verrekijkers en spotting scopes natuurlijk veel beter. 

 Hayden Valley

Hayden Vallley: wachten tot de mist optrekt

 

De mist lost steeds verder op, we wachten in spanning. Het is rond half acht, dan komt die prachtige zin van de wolf watchers, "Yes, I see wolves, two blacks and a gray." Ze liggen bovenop de hogere heuvel. Onderaan de heuvel, bij het karkas, ligt een grizzly met twee jongen. De wolven houden vanaf de heuvel het karkas in de gaten en wachten tot de beren vertrekken. Ik heb onderstaande foto's met 720 mm ingezoomd en daarna nog uitgesneden. Je ziet twee zwarte wolven onder een rechter boom en een grijs gekleurde wolf bij de linker boom, met z'n koppie omhoog.

 

 drie wolven

 

 twee zwarte wolven, de grijs gekleurde ligt plat

 
  drie wolven in beeld   twee wolven in beeld, de grijze ligt nu plat  

 

Helaas hebben we gisteren onze verrekijker uit onze handen laten vallen, die is nu niet meer scherp. We kopen straks een nieuwe, een goede verrekijker is ook echt nodig wil je wolven kunnen zien. We mogen nu even de kijkers en scopes van onze groep gebruiken, het hele tafereel is goed te zien. Om negen uur stappen we op, er is weinig actie. We gaan ontbijten, kopen een nieuwe verrekijker (10 x 50)  en draaien een wasje in het gebouw bij de camping. Om half twaalf staan we weer op de uitkijk, de groep is groter gegroeid. Om kwart voor twaalf komt één zwarte wolf naar beneden, die heeft honger. Het grizzly-vrouwtje en haar twee jongen zijn alert, ze zien de wolf aankomen. De wolf probeert bij het karkas te komen, maar de beren verjagen de wolf. Prachtig om te zien, goed te volgen. Voor foto's wel wat lastig, toch nog redelijk te zien.

   karkas in het water    zwarte wolf  
  karkas links in het water, beren liggen rechts in het gras   een zwarte wolf komt naar beneden  
   beren zijn alert    beren verjagen de wolf  
  wolf nadert het karkas met de beren   beren verjagen de wolf  

 

De wolf laat zich niet zo gemakkelijk verjagen. Z'n maatjes blijven ook boven liggen, hij moet 't in z'n uppie doen zonder enige hulp. De wolf doet opnieuw een poging, komt nu heel dicht bij het karkas, maar wordt weer weggejaagd. Op de plek waar het karkas oorspronkelijk lag, snuffelt ie rond, op zoek naar kleine restjes. Dit hele tafereel duurde ruim een uur, daarna was het weer rustig.

 

 wolf toch weer bij het karkas

 

 wolf snuffelt rond

 
  wolf komt heel dichtbij het karkas   wolf weer verjaagd en snuffelt wat rond  

 

Rond half twee komen alle drie de wolven naar beneden, de brutaalste zwarte voorop. De andere zwarte en de grijs gekleurde komen er achteraan. Maar ver komen ze niet, die zwarte komt tot aan het water waar het karkas eerst lag, de tweede zwarte en grijs gekleurde kijken het even kort aan gaan dan snel weer naar boven.

 

 zwarte wolf komt naar beneden

 

 gevolgd door twee wolven

 
  de ene zwarte wolf komt nogmaals naar beneden   de twee andere wolven gaan weer omhoog  

 

Als de wolven weg zijn, komt er een donkere grizzly aan, een mannetje. Die verjaagt het vrouwtje met haar jongen en gaat uitgebreid van het karkas eten. Rond een uur of half drie heeft ie er genoeg van en loopt op z'n gemakje de heuvel op. Het vrouwtje met haar jongen komen te voorschijn en rennen de beer achterna en gaan daarna weer eten van het karkas. Dat duurt even, we zien weer een wolf, daarna ook een coyote in de buurt van het karkas, maar met die drie beren komt niemand in de buurt. Ook wij krijgen trek en gaan douchen en eten.

 

 

 grizzlies verjagen andere grizzly

 

 grizzlies eten van karkas

 
  grizzly-vrouwtje met haar jongen verjaagt andere grizzly   daarna eten ze weer van het karkas  

 

Om zeven uur zijn we weer terug. We horen dat het karkas door een grote grizzly is losgerukt en stroomafwaarts, om de hoek, is verdwenen. We zien dan nog een andere grizzly, weer de drie wolven die hier de hele dag al rondstruinen en vanaf acht uur komt nog een grizzly met haar jong van het karkas eten. Dat wordt het rustig, en ook donker. We gaan maar 's op huis aan, zo'n beetje hele dag ademloos toegekeken naar wolven en beren, ongelofelijk mooi. Morgen gaan we weer kijken. Het is echt verslavend.

 

Voor iedereen die meer interesse heeft in de wolven van Yellowstone, hieronder de special in drie delen. Vandaag deel 2, het vorige deel staat bij 14 augustus.

Yellowstone wolves    DEEL 2    De wolven in 2002

Wolven waren voor 1995 zelden zichtbaar, dat gold voor geheel Noord-Amerika en ook daarbuiten. In Noord-Amerika leefden toen wolven in Alaska, Canada en Minnesota. Maar al in maart 1995, twee maanden na hun terugkeer, hadden meer mensen dan ooit tevoren wolven gezien. Met name de Lamar Valley bood aan wolf watchers en onderzoekers grote kansen om wolven in het wild te zien, hun sporen te volgen, te zien hoe ze jagen, welke technieken ze daarbij gebruiken, hoeveel pups er bijkomen, hoe de wolven met elkaar omgaan, wat de rol is van het alfapaar, welke verbindingen er ontstaan tussen de packs, etc etc. Deze gegevens hebben onze kennis van wolven enorm vergroot. Wat ik hier vermeld komt van een aantal bronnen: wat we hebben gezien en besproken met wolf watchers en wat ik heb gelezen. Echt interessante boeken zijn: Yellowstone Wolves In The Wild van James C. Halfpenny en Decade of the Wolf van Douglas W. Smith & Gary Ferguson.

Doen de wolven het sinds 1995/96 goed? Ja. Er is gestart met 31, eind 2002 waren er 200 wolven. Wolven tel je in februari/maart, dan weet je hoeveel pups van het jaar ervoor de winter hebben overleefd. Elk jaar zijn er gemiddeld 27 wolven bijgekomen, met in 2000/01 zelfs 55 en 1999/00 een verlies van 13 wolven. Ook naar het aantal roedels gemeten gaat het goed. Gestart met 7 roedels, in 2002 zijn er 25 wolvenpacks. Beroemd was toen de Druid Peak Pack met 30 wolven, maar ook Yellowstone Delta Pack en de Nez Perce Pack met elk 16 wolven.

Verdedigen wolven hun territorium? Ja. Elke roedel heeft een territorium, dat ze actief verdedigen en markeren met hun urine en uitwerpselen. Hun territorium is echter wel dynamisch, grenzen verschuiven, het gebied wordt groter of kleiner. Dat is bijv. afhankelijk van het aantal prooidieren (met name elks en herten), van het aantal pups dat succesvol opgroeit en ten slotte van de grootte en kracht van de pack en dat van de buren. De Druid Peak Pack was berucht om hun aanvallen op andere wolven en hun agressieve territoriumuitbreiding.

Jagen wolven altijd in groepen, met hun roedel? Nee. Het leven in de zomer van een roedel verschilt van dat in de winter. In de zomer gaat veel aandacht en energie naar het opvoeden van de pups. Verschillende wolven spelen daarin een rol, denk aan het alfapaar, zussen of moeder van het alfavrouwtje en de yearlings. Een pack in de zomer is daardoor losser dan in de winter, de pack valt uiteen in meerdere groepen. Ze gaan alleen jagen of in kleinere groepen en komen elkaar weer tegen op de rendezvous site. In de winter jagen ze veel meer als één pack.

Is het alfavrouwtje de enige met pups? Nee, niet altijd. Het alfavrouwtje en -mannetje zijn weliswaar de belangrijkste wolven die een roedel bijeen houden, maar binnen een roedel krijgen soms meerdere vrouwtjes pups. Meestal gaat dat ook wel goed, bij Druid Peak een keer niet. Het agressieve, dominante alfavrouwtje 40F (21M was het alfamannetje) ging op bezoek bij haar zus 42F die ook kleintjes had van 21M. 40F had waarschijnlijk het jaar ervoor de pups van haar zus doodgebeten, dit jaar pikte 42F dat niet en verwondde haar zus samen met nog twee andere wolven dusdanig, dat 40F dit niet overleefde.

 Decade of the Wolf

 

Deel 3 volgt verderop in dit reisverslag.

 

      vorige pagina volgende pagina