10 augustus 2011                            20˚C  

Vandaag doen we de wandeling van Pelican Valley. Die is beroemd om de schoonheid van de natuur, maar ook vanwege de vele beren en wolven die hier rondstruinen. Je mag hier dan ook alleen maar tussen negen uur 's ochtends en zeven uur 's avonds lopen, het valt onder een Bear Management Area. Voor de rest is dit gebied niet toegankelijk, juist om zoveel mogelijk rust te laten aan de beesten. In de winter is dit voor de beesten één van de zwaarste valleien om te overleven vanwege meters sneeuw en ijskoude temperaturen. Hier leven de wolven van Mollie's Pack, in de winter onder vrijwel de zwaarste omstandigheden van het hele park. Door dikke pakken sneeuw jagen ze dan op elks en bizons, die hier in kleine aantallen voorkomen.

Op het bord bij de start van de wandeling wordt aangeraden om minimaal met z'n vieren te lopen. Aangetoond is, dat beren nooit mensen benaderen als je met z'n vieren bent. Het is hier geen verplichting, zoals in Canada wel regelmatig voorkomt. En wij zijn ervaren wandelaars in berengebied, dus oren en ogen goed open houden en hardop praten, met z'n tweeën gaat dat prima. De bearspray hebben we natuurlijk ook paraat. De wandeling die wij willen doen is zo'n 16 km, vrijwel vlak.

We lopen het eerste deel door grasland. Dan volgt een stuk door wat bos, we zien ook de gevolgen van bosbranden. Dan eindigt het bos en komen we echt in de vallei, hier moet je dubbel zo goed opletten op de aanwezigheid van beren, want hier kunnen ze zitten, precies op de overgang van bos en grasland. Gelukkig, we zien niks, we kunnen veilig verder.

Pelican Valley, overgang van bos naar grasland

We lopen naar wat heuvels met uitzicht over de pelican creek en de vallei. Mooi hoor, rechts van ons zien we twee elks, die zijn lekker aan het grazen. Na een uur gaan we even zitten, lekker de schoenen uit en wat drinken. Er komt een stel te paard voorbij. Hij vraagt waar we vandaan komen, zodra hij hoort dat we uit Nederland komen stopt ie gelijk, hahaha. Hij vertelt dat z'n ouders uit Friesland komen, uit Sneek. Volgende maand vliegt ie naar Nederland voor een familiefeest in Scheveningen.

Ook wij gaan verder. We volgen het riviertje door het dal stroomopwaarts. Na iets van 5.5 km was het de bedoeling om hier de brug over te steken en nog iets langer de noordoever te volgen. Maar de brug is een bouwval, je komt er niet op en het is zo'n beetje ingestort. Door het water lopen is geen optie, dat is gewoon te diep. Nu moet het pad ook deze zuidoever volgen, maar we zien effe niks. Andere wandelaars zoeken een eetplek bij de bosrand, iets verder naar boven. Op zich is een wandeling tot de brug en weer terug ook prima, wij willen alleen nog wat door lopen, iets dieper de vallei in.

oude, vervallen burg van Pelican Creek

Als we een stukje verder zijn, komt opeens het pad weer tevoorschijn. Nou, reuze benieuwd hoe het pad vanaf de brug loopt. Na een half uur hebben we genoeg gelopen, we stoppen om te eten. In Lake kopen we onze lunch in de winkel vlak naast die vieze Diner, onze favoriete boterhammen zijn die met chicken/cranberry, prima te eten. En het is vandaag heerlijk wandelweer met 20 graden, niks te warm dus. Onze waterzakken hebben we ieder met iets meer dan twee liter water gevuld, dat is wel voldoende voor vandaag. Na een half uur stappen we weer op, we gaan terug. 

mooi zicht op Pelican Valley

Dit is een prachtige wandeling, één van de mooiste tot nu. Die weidsheid, het grasland met daarboven de beboste heuvels, zo'n kronkelend riviertje, het is allemaal even mooi. We zien veel sporen van beren, met name berenpoep. Maar ook van wolven, hier en daar liggen de botten als overblijfselen van elks en bizons. Meestal maken de wolven een kill, waarna grizzlies de prooi overpakken. Sinds de terugkeer van wolven in 1995 doen de grizzlies het dan ook erg goed, hun aantallen nemen toe. Plots zie ik links in de verte wat donkers bewegen. En jawel, een grizzly-vrouwtje met kleintje. Ze zijn ver weg, we staan veilig, ze zien ons ook, en al etend gaan ze hogerop de bossen weer in.

We kunnen de beren een kwartier goed volgen, dan zijn ze te ver om ze goed te kunnen zien. Mooi was dat, veel beren tijdens het wandelen zien we niet. We waarschuwen wat andere wandelaars die ons tegemoet komen, met kleintjes erbij moet je erg oppassen. We komen weer bij het startpunt en de parkeerplaats, zijn zes uur onderweg geweest. Heerlijk tochtje. Twee andere wandelaars zitten ook bij te komen in de schaduw, ik zet de auto uit de zon en we puffen ook even uit. Dan rijden we terug naar Lake, onder de douche en daarna eten in het restaurant. 's Avonds doen we nog een klein ritje, maar we zien verder geen wild.