7 augustus 2010                            19˚C  

We staan om half zeven op, ontbijten, pakken de spullen en rijden weg. Mooie week geweest in Stryn, alleen het weer had wat beter gemogen, althans, wat meer zon, de temperaturen zijn ideaal om te wandelen, zo rond de 20 graden. De lange rit naar Geilo is een goed moment om na twee weken eens te vergelijken met Canada, welk land trekt ons meer? Zie hieronder:

Conclusie? Lastig te maken, die is afhankelijk van waar je het meeste nadruk op legt. Voor ons zijn alle ingrediënten qua bergwandelen natuurlijk van belang en dan slaat de wijzer meer uit naar West Canada. Twee dingen missen we hier in Noorwegen totaal niet: het vliegen en de jetlag. Aan de andere kant missen we twee dingen juist weer heel erg: het eten bij Earls en het wildlife, dat blijft in West Canada toch heel bijzonder, elke dag weer. 

Bij Utvik rijden we omhoog en komen opeens boven de mist. Achterom kijkend zien we het Nordfjord nog in de mist:

Nordfjord in de mist

Het traject na de bootovertocht Mannheller - Fodnes (bij Kaupanger) is er één van veel tunnels. We rijden zelfs door de langste tunnel ter wereld, de Lærdalstunnel van 24.5 km. Ongelooflijk, wat een werk zal dat zijn geweest. Maar de tunnel was zeer gewenst, een snelle en betrouwbare verbinding tussen Oslo en Bergen, zonder veerboten en sneeuwvrij in de winter. De tunnel is in 2000 opgeleverd, is tolvrij en voldoet aan alle veiligheidseisen. Er is een drietal brede, blauwverlichte keerpunten aangelegd, ook voor vrachtwagens, mooi om dat speciale licht tegemoet te rijden.

de langste tunnel ter wereld

De reis gaat vrij vlot, het is zo'n 300 km en met vertrek om kwart voor acht zijn we om half twee in Geilo. We doen rustig aan, met af en toe eruit en kijken naar mooie uitzichten. Aankomend in Geilo parkeren we de auto bij het station, die kan hier drie dagen staan terwijl wij de trein nemen naar Finse. We kopen de treinkaartjes en hebben nog wat tijd om door het (kleine) centrum van Geilo te lopen. Het is druk, er is een soort van braderie. Leuk om even sfeer te proeven. 

De trein komt eraan, de rit naar Finse duurt zo'n 50 minuten en gaat over de Hardangervidda. Mooie rit. Finse ligt op een hoogte van 1.222 m en op een schitterende locatie vlakbij de Hardangerjøkulen, de op vijf na grootste gletsjer van Noorwegen. Prachtig vertrekpunt voor bergwandelingen en fietstochten. Finse zelf stelt niet veel voor: hier loopt geen weg, Finse is alleen per trein, te voet en per fiets te bereiken en bestaat uit een station, het berghotel Finse 1222 (waar wij verblijven), wat appartementgebouwen plus een museum over de indrukwekkende aanleg van deze spoorlijn. Verderop staat nog de DNT-hut.

We checken in, prima kamer, hier houden we het wel een paar dagen uit. Het hotel bevat verder een goed restaurant met vanuit de eetzaal zicht op de gletsjer, een kleine bar met versnaperingen (drankjes, hapjes) en een aantal veranda's om te genieten van de buitenlucht. Om zeven uur gaan we aan tafel, een heerlijk driegangen diner, alles vers klaargemaakt, smullen. De eetzaal zit vol, allemaal wandelaars en fietsers. 's Avonds lezen we nog wat en gaan slapen. Op deze drukke zaterdagavond ook best gehorig, met muziek en veel geschuif met tafels en stoelen.