27 juli 2010                                    22˚C

Vandaag het mooiste weer van de week, we willen de Besseggengraat lopen, een klassieker. Met jaarlijks 30.000 wandelaars één van de drukste wandelingen van Noorwegen: over de beroemde bergrug met het uitzicht op het melkblauwe Gjendemeer en het donkere Bessvatnet ernaast, maar dat wel 400 m hoger ligt.

We staan om half zes op, we willen er vroeg zijn om de boot van acht uur te halen. We kiezen ervoor om eerst met de boot naar Memurubu te varen en vandaar over de bergrug terug te lopen naar Gjendesheim en de parkeerplaats. Het kan ook andersom, dus eerst lopen en dan met de boot terug, maar we zijn nu niet gebonden aan de terugvaart. Ander voordeel is dat we liever de graat omhoog klauteren dan afdalen, dat is beter voor onze knieën. Om kwart over zes zitten we in de auto, de route over weg 51 is prachtig. Iets na kwart over zeven parkeren we de auto vlakbij de aanlegplaats van de boot (90 NOK parkeergeld) en zien al een enorme wachtrij (!). Per boot kunnen er zo'n 100 wandelaars mee, we krijgen te horen dat we met de boot van half tien mee kunnen, dat is de 3e boot. We krijgen genummerde kaartjes, kopen een bakkie koffie en gaan zitten wachten tot we mogen vertrekken. Iets voor half tien vertrekt de boot, het is zo'n 15 minuten varen.

Bij aankomst Memurubu doen we de rugzakken om en gaan op pad, we staan dan op 985 m hoogte. Er staat continu een fris windje, heerlijk verkoelend in dit deel met steile haarspeldbochten. Voor en achter ons allemaal zwaar hijgende medewandelaars, van jong tot oud, we horen ook vele talen. De meesten zien er wel fit en voorbereid uit, maar van sommige wandelaars vraag je je af of ze weten waaraan ze zijn begonnen (te lichte schoenen, geen bescherming tegen de zon). We stijgen en stijgen, na driekwartier is het wat minder steil en achterom kijkend zien we het Gjendemeer onder ons, rechts daarvan de kegelvormige Sjugurdtind en daarachter de hoge toppen van Jotunheimen, wat mooi.

 het Gjendemeer en de verre toppen van Jotunheimen

We komen op wat glooiend terrein en krijgen zicht op het begin van het meer en Gjendesheim, waar we met de boot zijn vertrokken. Ook dit is weer prachtig, we genieten volop. Dat stuk moeten we dus nog teruglopen, zal iets van 10 km zijn. Gelukkig zien we hier nog niet waar we straks nog overheen moeten, dat komt later. We gaan even een kwartiertje zitten, gunnen onze voeten wat rust met de schoenen en sokken uit.

zicht op het Gjendemeer en het startpunt (links in de verte)

We gaan verder en krijgen het meertje Bjørnbøljtørna (1.500 m) in beeld, zijn dan inmiddels 515 hoogtemeters gestegen en ruim vier km gelopen. Echt zwaar is het tot nu ook niet, iedereen loopt er fris en fruitig bij. Het pad gaat hier nog wat verder omhoog en als we achterom kijken is het prachtig:

zicht op het meertje Bjørnbøljtørna en het Gjendemeer

We kijken ook voor ons, allemachtig... recht vooruit zien we dan de beroemde Besseggengraat liggen, daar moeten we helemaal tegenop: eerst een stukje naar beneden langs het meer Bessvatnet (1.380 m) en vervolgens die hele bergrug omhoog tot helemaal linksboven op de top, dat is de Veslefjellet (1.743 m). We lopen eerst naar het meer Bessvatnet. Daar ligt een zielige rendier uit te puffen, verbaasd om zich heen kijkend naar alle bergwandelaars die voorbij komen. Wij gaan ook weer even rusten voordat we aan de beklimming beginnen. Met m'n camera zoom ik even in op wat ons te wachten staat, het lijkt wel een opstopping zoals je leest over de beklimming van Mount Everest.

Je kunt de Besseggengraat ook niet geheel belopen, klauteren over de kale rotsen is meer de juiste benaming. Het is niet eng of zo, je hebt eigenlijk altijd wel voldoende ruimte links en rechts van je, er is niet een afgrond waar je zomaar af kunt vallen. Het is niet leuk voor mensen met hoogtevrees of voor heel onervaren bergwandelaars, je moet wel weten wat je doet: geconcentreerd op elke stap, neem je tijd, let op gladde rotsen en let op de wandelaars voor en achter je. De zon brandt trouwens al de hele dag op ons; met pet, zonnebril, zonnebrand en een fris briesje is het echter heel goed te doen. We hoeven ook nauwelijks te zweten, prima dag dus. In colonne gaan we omhoog, soms wachtend op tegemoet komende bergwandelaars of snelle klimmers die we voor laten gaan. En natuurlijk regelmatig achterom kijkend, om die beroemde plaat te zien van een melkblauw Gjendemeer op 985 m hoogte en rechts daarvan het donkere Bessvatnet, dat 400 m hoger ligt op 1.380 m en waarvan een smalle rotsrichel (de Bandet) ervoor zorgt dat het Bessvatnet niet omlaag stroomt.

de Besseggengraat, met zicht op het Gjendemeer (985 m) en Bessvatnet (1.380 m)

Het kleurverschil tussen beide meren komt doordat het Gjendemeer een gletsjermeer is, het smeltwater bevat hele fijne mineralen die niet bezinken (de mooie Engelse term is 'rockflour'). Met de zon erop is dit de kleur die wij vervolgens zien. Het Bessvatnet bestaat gewoon uit regenwater en is daarom donker van kleur. Met dit heldere weer zie je ook de besneeuwde toppen van Jotunheimen in de verte. Mooi zeg, dit is echt genieten en de tocht helemaal waard! Na nog een half uur stijgen staan we bovenop de hoogste berg, de Veslefjellet (1.743 m). Een enorme stapel stenen markeert de top. Ook hier gaan we 'ns lekker rusten; we voelen onze voeten en benen en voordat we aan de twee uur durende daling beginnen moeten we even goed uitrusten. Het is inmiddels kwart over vier, voor ons uit zien we het pad dat we straks naar beneden gaan volgen:

we beginnen aan de lange afdaling naar beneden

Om half zeven staan we weer beneden op de parkeerplaats, vermoeid en warm. Wat een geweldige tocht. We leggen onze spullen in de auto en komen even bij op het terras, met wat lekkers te knabbelen en iets fris te drinken. Leuk om hier te zitten: we zien wandelaars van de berg naar beneden komen. Sommigen nog relatief fris (over het algemeen de ervaren bergwandelaars en de jeugd), anderen kunnen nauwelijks nog een voet voor de ander zetten (de meer onervaren wandelaars, denk verrast door de zwaarte van de tocht). Na een half uur stappen we in de auto en rijden naar onze boerderij, na een geweldige dag in de Noorse natuur.