21 augustus 2012                               27˚C  

We zijn fan van de North Cascades. Wat een prachtig wandel- en berggebied. Het is wel handig om een goede overnachtingsplek uit te kiezen, want er is maar één weg door dit gebied (Hwy 20). Wij doen vandaag een wandeling langs diezelfde weg, vanuit Mazama nog geen half uur rijden naar het startpunt. Een wandeling vanaf Hwy 20 betekent dat we lager wandelen en zelf meer moeten stijgen om in de (sub)alpine zone te komen. Daar houden wij van: het ruige berggebied boven de boomgrens. Zeker met mooi weer is het aan te raden zo hoog mogelijk te wandelen, boswandelingen kunnen altijd nog.

Het ochtendritueel is als altijd. Na het ontbijt stappen we in de auto, rijden iets van 20 mile westwaarts tot aan de parkeerplaats van Rainy Lake. Dit is ook het startpunt voor de rondwandeling van Heather & Maple Pass, die is 11.6 km met 608 m stijgen. We starten op 1.480 m, dat kan nu best, want het is een stuk koeler dan afgelopen dagen. Om elf uur verlaten we de parkeerplaats, komende uren gaan we alleen maar stijgen, er zit nauwelijks een vlak stuk tussen. Het is 16 graden, we lopen in t-shirt, het zweet loopt dan al wel over onze ruggen. Na een half uur stijgen doen we de afslag naar Lake Ann, leuk meertje om even van te genieten. We raken aan de praat met twee oudere dames uit Eugene, Oregon, die genieten hier ook zo. We gaan verder, stijgen, en krijgen van bovenaf zicht op Lake Ann:

Lake Ann

We doen vandaag een 'loop:' we zaten zonet beneden bij het meer en lopen later vandaag bovenop die hoogste richel, van rechts naar links en gaan in een half rondje terug naar de parkeerplaats. Deze wandeling is zeer populair, vandaag al redelijk druk en in het weekend loop je hier in colonne. Halverwege boven Lake Ann zijn we zo'n 200 m gestegen, moeten nog wel even. De eerstvolgende stop is Heather Pass, op 1.860 m.

Om één uur staan we bovenop Heather Pass, zijn dan een kleine 300 m gestegen (we zijn op de helft) en hebben 5.2 km gelopen. We rusten hier wat uit, eten een koek en genieten van het uitzicht op Lewis Lake in de verte. Dit is een verzamelpunt om uit te puffen, we zijn niet de enigen die hier rusten en genieten.

Lewis Lake, vanaf Heather Pass

Na een kwartiertje gaan we verder, lopen over de richel die recht beneden uitkijkt op Lake Ann. Nou, nou, hier doen we het allemaal voor, dit is werkelijk prachtig. Dit zijn de North Cascades in topvorm hoor!

Lake Ann vanaf de richel

We stijgen nog 200 m verder, komen eerst langs Maple Pass (2.012 m). Kijken ook hier onze ogen uit: in het oosten zien we de droge, bruine, puntige rotsbergen boven nauwelijks beboste hellingen; in het westen daarentegen zien we de veel nattere, groene dalen met daarboven de met gletsjers bedekte bergtoppen. Heel bijzonder, we staan precies op de grens. En iets verderop staat het bord van North Cascades National Park, dat begint dus pas na een aantal uur aan de wandel. Hier gaan we aan de lunch: de sandwiches met veel te dik belegde 'ham' en 'turkey' krijg ik nauwelijks meer weg. Heb veel zin in bruine boterhammen met oude kaas. Nog een paar dagen volhouden.

We lopen verder, het laatste stuk is echt steil, we komen op een uitloper van Frisco Mountain, het hoogste punt van vandaag (2.088 m). Onder ons zie ik de talloze 'switchbacks' die we straks moeten nemen om weer bij het startpunt te komen. Het uitzicht is fantastisch: de wilde bergwereld, bergmeertjes, sneeuw, ijs, helemaal geweldig.

op het hoogste punt van de wandeling (2.088 m)

De daling gaat vrij vlot, in twee uur staan we bij de auto. Geweldige trip geweest, een aanrader en niet voor niets erg populair. Terug bij de lodge zit een zestal oudere Amerikanen te kletsen, we raken aan de praat. Ze vinden het prachtig dat wij Hollanders hier wandelen en 'hun' gebied aan het ontdekken zijn. Ze hebben vroeger ook veel gewandeld, in de Cascades en de Rocky Mountains. We raken aan de praat over wat we het mooiste wandelgebied vinden. Dat is voor ons makkelijk: Lake O'Hara. Ook dat kennen ze, ze schrikken een beetje. Eén van de vrouwen vertelt dat ze bij Lake O'Hara altijd het beeld in gedachten heeft van de hemel, ondanks wat er daar is gebeurd. Naast haar zit Pete, haar man, met een ooglap voor z'n rechteroog. Hij vertelt dat ie bij Lake O'Hara is gepakt door een grizzly-beer. Daarom mist ie nu een oog. Nou zeg, dat is ook wat. Lake O'Hara zit altijd in onze gedachten, bij hen dus ook, met voor hen ook een traumatische ervaring. Het tweede stel was er trouwens bij met die grizzly-beer, ze liepen erachter. Die hebben het niet zo op beren. We praten nog wat verder, over waar we vandaan komen en wat we doen. Dan is het etenstijd, ze gaan op pad en wij gaan eerst douchen. Eten weer 's in Winthrop, met het verhaal van Lake O'Hara nog in onze gedachten.