30 juli 2009                                  21˚C  

's Ochtends vroeg kijk ik uit het raam: prachtig weer. Dan kunnen we vandaag het Alpine Circuit lopen. Best zware wandeling, maar helemaal mooi. Op de gang naar de badkamer zie ik de vleermuis liggen die gisteravond door de lodge vloog. Het beestje is helemaal uitgeput. Voorzichtig pak ik 'm met een handdoek op en leg 'm buiten op het balkon, op een donker plekje. Als ik na een kwartiertje met iemand van de lodge weer kijk, is ie weg en zit waarschijnlijk weer onder één van de balken van het dak. Om kwart voor acht gaat we met z'n allen aan het ontbijt, dat is altijd een feest. Als eerste het koude buffet met yoghurt, muesli, vers fruit en een nog warme muffin. Dan komt de koffie en vragen ze wat je als warm ontbijt wilt. Nou, doe ons maar de 'special'. Smullen. Ondertussen is ook al gevraagd of we de lunch willen meenemen, ja graag, lekker zelfgemaakt brood met pindakaas/jam of een wrap. Dan weer naar boven om onze tanden te poetsen en de rugzakken om te doen. De lunchpakketten komen eraan, die vullen we nog aan met koeken, noten en ander lekkers. Alison (de manager) is ook gearriveerd, even gedag zeggen, die hebben we gister nog niet gezien.

			We gaan beginnen aan de zware klim naar Wiwaxy Gap. We lopen links om het meer, over het bruggetje en dan begint de loodzware stijging. Lake O'Hara ligt op 2.035 m en Wiwaxy op 2.530 m. En de stijging gaat loodrecht in 1.9 km, met nauwelijks een vlak stuk. Het personeel van de lodge en de meest fitte hikers doen dit in een klein uur, maar wij hebben een uur en driekwartier nodig. De zon schijnt ook ongenadig fel, het zweet gutst langs onze ruggen naar beneden. Onderweg puffen we regelmatig even uit, Annabelle zegt dat dit de laatste keer is dat ze deze beklimming doet, zo zwaar. Denk het ook.
	halverwege de klim...				...even poseren en bijkomen

Tijdens de uitpufmomenten kijken we om ons heen. Vorig jaar zagen we 'mountain goats' onder ons, maar we zien nu geen wild. Naar beneden kijkend zien we Lake O'Hara er wel fantastisch bijliggen. Wat is dit mooi. We zijn ook één van de eerste wandelaars naar boven, achter ons zien we een stuk of 10 tot 15 wandelaars ook naar boven komen.

Lake O'Hara

Hè, hè, om elf uur staan we op Wiwaxy Gap, met achter ons Mount Huber (3.368 m) en vlak daarachter Mount Victoria (3.464 m). Dat is wel een bekende berg, want als je daar overheen kan kijken, zie je Plain of The Six Glaciers en Lake Louise. Wij staan nu dus aan de andere kant van de bergen die je ziet liggen als je Lake Louise bewondert. We gaan zitten, soms waait het even, maar je kan prima relaxen. Na ons komen de andere wandelaars, als eerste een Canadees stel uit Toronto die we de rest van de dag nog vaker zullen tegenkomen. Leuk is dat toch, je doet veel dezelfde wandelingen en hebt automatisch contact. We blijven een uur hangen, rondkijken, praten en wat eten en drinken.

Lake O'Hara, vanaf de Huber Ledges

We gaan verder, over de Huber Ledges naar Lake Oesa. Een wandelpad kan je dit nauwelijks noemen, echt een alpine route. Uitkijken waar je je voeten zet, één stap verkeerd en je valt te pletter. De route is spectaculair en ontzettend mooi, langzaam afdalend lopen we naar het Oesa-dal. Hier ligt een vijftal meertjes vlak onder elkaar, een lang verdwenen gletsjer heeft de rotsen weggesleten. Uiteindelijk komt het smeltwater in Lake O'Hara; alle meertjes hebben die typisch blauwe kleur, veroorzaakt door 'rock flour', een fijne stof dat door erosie van gletsjers is meegevoerd.

het Oesa-dal

Om half twee zijn we bij Lake Oesa, dat ligt op 2.270 m. We zijn alweer zo'n 250 m gedaald. Hier gaan we vervolgens de Yukness Ledges op, het vervolg van de alpiene route. Dit leidt naar het Opabin Plateau, een lekker ruig en vlak stuk, met verschillende meertjes, stroompjes, bruggetjes en wat bos. We lopen eerst verkeerd, twee keer zelfs, het pad is lastig te vinden en te volgen. Met het Canadese stel eten en rusten we weer wat uit, pratend over waar we vandaan komen, hoe we onze vakanties doorbrengen en waar we allemaal zijn geweest. Van de plek waar we zitten hebben we een mooi zicht op Lake O'Hara, met links de lodge en bijgebouwen:

Lake O'Hara

Het Canadese stel is wat sneller doorgelopen, die willen naar de high tea. We zien ze onder ons lopen, afdalend over de East Opabin Trail. Wij blijven wat langer in de bergen, lekker en komen iets later aan op het plateau, tussen Hungabee en Opabin Lake. We praten met een stel meiden die hier wat rusten, twee willen verder over de All Souls' Route, de derde is zwanger en gaat niet mee. Ze vraagt of ze met ons mee terug kan lopen. Tuurlijk kan dat, een zwangere vrouw alleen in grizzly-gebied is best eng, kan ik me voorstellen. Maar wij gaan wel eerst naar Opabin Lake, en pikken haar daarna op. 

Opabin Lake

We lopen terug, en met z'n drieën doen we eerst een stukkie over het plateau en pakken dan de oostelijke afdaling, die is makkelijker dan de westzijde (West Opabin Trail). We vragen haar hoe het bevalt op de camping, alles is hier prima geregeld, vertelt ze. Ze is een (zeer) ervaren hiker en kampeerster. Ze komt oorspronkelijk uit Nieuw-Zeeland, is getrouwd met een Canadees, ze wonen in Calgary en ze is dokter. Aangekomen bij Lake O'Hara doet ze nog een rondje om Lake O'Hara, wij nemen de kortste weg terug naar de lodge. Voor vandaag is het wel genoeg geweest, we zijn om kwart over vijf bij de lodge, 8 uur op pad geweest. Nu eerst lekker douchen, bijkomen, dan weer lekker eten en wat lezen. Om tien uur liggen we te slapen.