28 juli 2009                                  16˚C  

Bij het opstaan is het zwaar bewolkt, met laaghangende bewolking. Toch rijden we over de 742 naar Kananaskis, maar wandelen zit er hier niet in: je ziet niks en dus moeten we het lager opzoeken. We draaien om en rijden naar Lake Minnewanka in Banff NP. We willen sowieso de benen strekken en het is altijd lekker om de frisse natuur op te snuiven en in beweging te zijn (zeker met dit weer).

Lake Minnewanka ("water of the spirits") is een kunstmatig meer en door de dam het langste wateroppervlak van de parken van de Canadese Rockies. Hier was altijd al wel een meer, er zijn sporen van 10.000 jaar terug gevonden langs de oever, maar dat was destijds veel kleiner en natuurlijk ook lager gelegen. Het meer ligt op 1.480 m en het pad loopt een beetje grillig langs het meer. Vrijwel continu heb je mooi zicht op het meer. Rond Aylmer Pass tot beneden aan de camping gelden wandelrestricties vanwege beren, maar zover willen we niet lopen, we doen iets van 12 km heen en weer. Af en toe krijgen we wat regenspetters over ons heen, maar onze regenjassen hoeven niet aan.

Lake Minnewanka

Aan het begin van het pad is het best druk, de meeste mensen blijven steken aan het begin van het meer en een deel loopt tot aan Stewart Canyon (1.6 km), wij lopen verder en komen eigenlijk nauwelijks andere wandelaars tegen. Lekker die rust. Om een uur of twee gaan we aan waterkant zitten en eten we onze meegebrachte bagels. We hebben dan zo'n 6 km gelopen en draaien straks weer om.

wandelpad langs Lake Minnewanka

Dit is een prima wandeling, eigenlijk een shoulder-season trip (volgens hét boek, Don't Waste Your Time in the Canadian Rockies, zonder twijfel de beste keus van de vele wandelboeken die je over de Rockies kunt aanschaffen). Dat houdt in, dat je deze wandeling al heel vroeg in het jaar kunt doen (redelijk laag, dus snel sneeuwvrij) of tot heel laat in het jaar. Maar ook voor regenachtige dagen zijn dit soort wandelingen een goed alternatief. En dat komt vandaag natuurlijk goed uit.

mooi bloeiende struik

Als we weer bij de brug van Stewart Canyon aankomen, staat daar een aantal landgenoten te poseren voor een foto. We raken aan de praat en de Brabantse familie uit Mierlo is net aangekomen en is hier vijf weken met o.a. een familiebezoek op Vancouver Island. Wij vertellen dat we voor de zesde keer in West Canada zijn en erg van (berg)wandelen houden en morgen naar Lake O'Hara gaan. "Zijn jullie dan dat stel van die website?" vragen ze. Euh, ja, dat zou goed kunnen. "Ja, jullie zijn ook in Zuid-Afrika geweest en ik heb jullie reisverslagen van Canada meegenomen." Hahaha, leuk zeg zo'n ontmoeting met fans van onze site. We wensen elkaar nog een prettig verblijf toe. Zie ook hun reactie in het gastenboek.

Na onze auto te hebben opgezocht op de parkeerplaats (heel makkelijk, we hebben veruit de vieste auto), rijden we naar Banff. We willen wederom op zoek naar een mooi schilderij en het Banff Springs Hotel heeft een Art Gallery. Maar we zien niks moois. We rijden het centrum in en parkeren de auto. Dan het gebruikelijke ritueel met Earls, daarna naar Canmore waar we koffie drinken bij Starbucks; de man die daar werkt wil altijd even Nederlands praten, zijn ouders komen hiervandaan. Leuk. Dan een paar uurtjes lezen en slapen.