8 augustus 2009                            21˚C  

We zitten in een prachtige, historische lodge: het Glacier Park Lodge. Hier houden wij wel van, net als het Many Glacier Hotel en als topper natuurlijk de Lake O'Hara Lodge. De kamers zijn hier ruim, schoon en eenvoudig. In het restaurant kun je lekker ontbijten en dineren, we zitten helemaal goed. We hebben hier drie overnachtingen en kunnen in deze omgeving een aantal wandelingen doen. Vandaag blijven we dicht in de buurt, 10 minuten verderop is de start van de wandeling naar Firebrand Pass, die gaan we maar 's doen.
		lounge van Glacier Park Lodge
Glacier Park Lodge

De start van de wandeling bevindt zich aan Hwy 2, die zuidelijk langs de grens van het park schuurt. We parkeren de auto aan een smal weggetje rechts van de weg, er dendert een trein langs en de machinist zwaait enthousiast naar ons. Wel een beetje vreemde locatie voor een wandeling, want we moeten het spoor over en dan door een oud kapot hek lopen we Glacier Park in. Je moet het maar weten, het staat in ieder geval keurig aangegeven in ons boek. Verderop staat een bordje met de wandeling, we zitten dus goed.

start van de wandeling

Het eerste stuk gaat, zoals wel vaker, door een bos. Je ziet ook gelijk waarom deze wandeling Firebrand Pass heet, want in dit bos heeft een bosbrand gewoed. Dat is wel een tijdje geleden, in 1910. De sporen van 100 jaar geleden zijn nog goed te zien, dat komt natuurlijk doordat het hier 9 maanden per jaar vriest en de bomen maar langzaam vergaan. Nieuw groen vecht zich een plek omhoog en staat klaar om een nieuw bos te vormen.

de eerste kilometers lopen we door verbrande bossen

Na zo'n anderhalf uur komen we boven de boomgrens. De wandeling is af en toe door hoog struikgewas, soms wel 2.50 m hoog. Opletten geblazen waar je je voeten zet, want het pad is niet altijd goed te zien. Dan zien we waarom deze wandeling zo mooi is: we lopen hier op het zuidelijkste puntje van de bergen van Glacier Park en kijken neer op de foothills en de prairies. Dit is mooi zeg, wat een weidsheid. Het is ook perfect weer om te wandelen, met zon en 21 graden. Wel staat er een stevige wind, als we straks linksom de berg gaan krijgen we de wind vol van voren.

zicht op foothills en prairies

We blijven stijgen, komen hoger en hoger. Met deze wandeling stijgen we totaal 569 m, dat gaat over het algemeen geleidelijk. Alleen het laatste stuk naar de top van de pas is straks even erg steil. Dat we steeds hoger komen, is ook goed te zien aan de omgeving. De begroeiing wordt minder, we lopen vaker op smalle paden met stenen en rotsen. We zien ook goed dat het hier veel waait, bomen kunnen hier nauwelijks overleven. Bomen en lagere struiken hebben het heel zwaar, die groeien hier alleen maar laag bij de grond, in de breedte. Alles wat verticaal groeit, sterft hier onherroepelijk af. Zo krijg je begroeiing dat 'krummholz' heet. Hieronder een foto van een stuk bergweide waar alle bomen het loodje hebben gelegd. Dit lijkt wel één grote begraafplaats voor bomen.

bergweide met allemaal dode bomen

We zien de pas in de verte liggen. Dat is nog even een stevige klim, maar met 20 minuten staan we hijgend boven. We kunnen nauwelijks bovenop de pas staan, met zicht op het dal en de bergen aan de andere kant. Hier staat gewoon teveel wind, we waaien bijna letterlijk weg. We zoeken een beschutte plek met zicht op het dal waar we vandaan komen en eten daar onze boterhammen (in het winkeltje in de lodge kun je verpakt brood kopen, smaakt ons prima). Wat is het hier ruig zeg, geweldig. We komen ook nauwelijks andere wandelaars tegen, wel een aantal, maar dat is nauwelijks het noemen waard. We zijn om elf uur begonnen en om twee uur staan we hier nu boven. We blijven niet te lang zitten, een stukje terug hebben we een mooie plek gezien om lekker in het zonnetje te liggen. Daar lopen we maar snel naar toe.

Firebrand Pass

In de zon, uit de wind en op een mooie bergweide met veel bloeiende bear grass liggen we even bij te komen van de hike. Wat is het toch heerlijk om de natuur in te trekken en in alle rust te genieten van mooie wandelingen. Dit is toch echt waar we voor komen. Na een half uurtje stappen we weer op. Tijd om terug te gaan. Dat gaat vrij vlot. Tijdens de hele tocht hebben we nog geen wildlife gezien, hier is gewoon te weinig voedsel voor ze. We zien in het bos nog wel een 'grouse', een hoendersoort. Annabelle komt erachter dat ze haar hoogtemeter op onze relaxplaats heeft laten liggen. Nou ja, jammer, leuke vondst voor degene die het vindt... Om half zes zijn we weer bij de auto. Lekkere tocht geweest. Met 10 minuten zijn we bij de lodge. Nu douchen en even bijkomen. We blijven in de lodge om te eten. Daarna pakken we ons boek en zoeken een goede leesplek uit, met zicht op de bergen. Zo vermaken wij ons graag. We zien ook nog even de twee stellen uit Seattle, die hebben gewandeld rond Two Medicine Lake en zagen een beer. Dat er hier beren rondlopen, wilden ze niet allemaal geloven. Voor de zekerheid kochten ze gister toch nog maar even bearspray. Verstandig, dat is ook het advies van de park rangers.
				een grouse