2 augustus 2009                            25˚C  

Vandaag staat de wandeling naar Cracker Lake op het programma. Deze wandeltocht heeft twee hele positieve punten: (1) je loopt naar een heel mooi blauw gekleurd meer en (2) je start direct vanuit het hotel, ideaal. Maar ook twee minder positieve punten: (1) je deelt het pad met paarden, waardoor met name het eerste deel verrot is getrapt en dus modderig en (2) het is een lange tocht van 19.6 km, waar alleen de eindbestemming echt heel mooi is. Gelukkig hadden we de bonus: bij het meer liep een groot mannetjes eland, geweldig gezicht.

Om half tien gaan we op pad. Het begint gelijk al best mooi, met zicht op Lake Sherburne, het meer dat je ziet als je het park binnen rijdt. Het pad is niet gemakkelijk, kapot getrapt door alle paarden. We laten een groep die een paardenrondrit maakt passeren. Gelukkig verlaten de meeste paarden het pad na 2.5 km, als we gaan stijgen. Dat scheelt. De stijging is totaal 347 m, geleidelijk en eenvoudig.

Lake Sherburne

Onderweg praten we met wandelaars die terug komen van Cracker Lake, ze hebben daar overnacht. Die vertellen ons dat er een eland aan het eind van het meer rondstruint; een groot mannetje. Dat willen we natuurlijk graag zien. We praten tijdens rustmomenten regelmatig even met een Amerikaan en zijn zoon. Ze komen uit deze staat (Montana) en hebben hier al veel gelopen. De zoon studeert en werkt deze zomer in het park, pa is vandaag op bezoek, ze houden van hiken. We praten wat over alle wandelmogelijkheden, Glacier Park is hun favoriete park. Yellowstone kennen ze ook goed, maar dat vinden ze veel te druk met alle toeristen die in file naar beesten staan te kijken. We vertellen dat we daar ook nog wel 'ns naar toe willen om te wandelen. Over Grand Teton is ie een stuk positiever. Nou, we moeten nog maar 's kijken.

onderweg naar Cracker Lake

Om half één komen we aan bij Cracker Lake. Wat is dit mooi, zeg. We hebben natuurlijk al veel van dit soort gletsjermeren gezien, maar dit uitzicht gaat nooit vervelen. We rusten uit op een vlakke rots, de schoenen even uit. We speuren de omgeving af naar een eland, maar zien niks. Hij zit ook helemaal aan het einde van het meer, te zien vanaf de kampeerplek. Die ligt links achter die grote rotsblok, daar lopen we naartoe om onze boterhammen te eten en de omgeving te scannen.

Cracker Lake

En jawel, we lopen langs de kampeerplekken en zien opeens de eland bewegen. Wat een bakbeest zeg, met een enorm gewei. We gaan zitten en eten onze lunch. De eland houden we continu in de gaten. Hij staat te eten van wat gras en struiken. Zou toch mooi zijn als ie wat gaat drinken in het meer, zeggen we nog tegen elkaar. En jawel, na een half uur loopt ie richting het meer en gaat wat drinken. Wat een mooi beeld zeg, met dat blauwe water.

	de eland stapt in het meer...				...en begint te drinken

We vermaken ons prima. Na een uur stappen we op, terug naar het hotel is toch weer 9.8 km. We zien een stukje verderop ook een 'mountain goat', die was zonet aan het rusten en is nu aan het rondscharrelen. Redelijk vlot lopen we in drie uur terug, met onderweg 2x even rusten. Om 17:00 zijn we bij het hotel, wat is het toch heerlijk om zo de hele dag buiten te zijn, te genieten van de natuur en te ontspannen door te bergwandelen. Zo, nu eerst effe bijkomen en douchen. Daarna maken we een foto van onze favoriete plek om de hoek bij het hotel (zie foto hieronder). We gaan eten bij de Swiftcurrent Italian Gardens Ristorante, een eenvoudige eettent. Het eten en de sfeer is hier altijd prima, we komen hier graag (net als twee jaar terug). Buiten staat een groep mensen de berghellingen af te speuren op zoek naar grizzlies; Many Glacier is een goede locatie om beren te zien. Maar vanavond geen succes. Na het eten rijden we nog even voorbij het hotel richting de ingang van het park, en jawel, beneden ons langs het water op onze favoriete plek zien we een zwarte beer. Krijg 'm niet op de foto, dat is te ver.

favoriete plek in Many Glacier