7 juli 2008                                        15˚C

Vandaag, op mijn 43ste verjaardag, gaan we naar Lake O'Hara: een bijzondere plek in Yoho National Park. Dit is het paradijs op aarde. Zo verschrikkelijk mooi, alleen maar rust en natuur, diep verscholen in de Canadese Rockies. Het is uiterst kwetsbaar en de toegang wordt dan ook streng gereguleerd: je kunt er niet met je auto komen, van tevoren reserveer je een zitplaats in de bus voor een dagwandeling, de camping of in de Lake O'Hara Lodge.

In 2005 heb ik een aantal keer geprobeerd om hier een dagwandeling te doen, maar dat bleek erg lastig. Elke ochtend kun je om acht uur bellen voor de zes vrije plekken van de volgende dag. Maar de vraag overtreft vele malen het aanbod. Voor de lodge kun je in november bellen voor een reservering van de zomer. Dat heb ik gedaan: 8 maanden geleden (op 1 november) belde ik om vijf uur 's middags toen de lijnen opengingen (negen uur 's ochtends plaatselijke tijd) en met twee telefoons heb ik continu op de 'redial'-knop gedrukt. Uiteindelijk kreeg ik verbinding en sprak met de manager Alison. Ze vond het erg leuk dat ik van 'overseas' belde en er was nog wel plek voor twee nachtjes in juli. Het systeem werkt zo (weet ik nu), dat vaste gasten die al jaren komen voorrang krijgen op de rest.

de bus van Lake O'Hara pikt ons op bij de halte

We zetten de auto op de parkeerplaats langs Hwy 1, een paar kilometer voor Field. Daar pikt de bus ons op. We pakken ons kleine koffertje met de spullen voor komende dagen, rugzak en wandeloutfit hebben we aan. In de bus vertelt chauffeur Ben dat de weersverwachting goed is: geen regen of sneeuw, wel bewolkt. We zien onderweg naar Lake O'Hara veel groen, dat betekent dat het hier veel regent. Door de hoogte waarop de lodge en het meer zich bevinden (2.035m) is sneeuw midden in de zomer geen uitzondering. We horen ook dat we niet de gehele Alpine Circuit kunnen lopen, want op All Souls' ligt nog teveel sneeuw en ijs. Om half elf stappen we uit bij de lodge, ons lunchpakket ligt al klaar. De lodge is prachtig:

	Lake O'Hara Lodge		een kijkje in de lodge

We pakken de wandelkaart erbij en kiezen een wandeling. We lopen vandaag de volgende route: van Lake O'Hara (2.035m) naar Lake Oesa (2.270m), dan via de Yukness Ledge naar Opabin Lake (2.285m) en terug naar Lake O'Hara. Dat is op zich een vrij korte wandeling van zo'n 11 km, maar bergwandelen gaat hier moeizamer dan elders vanwege de zwaarte van het terrein. We nemen er ook uitgebreid de tijd voor, zullen er zo'n 7 uur over doen.

	wandelkaart		wandelgebied van Lake O'Hara

De lodge met bijbehorende blokhutten aan het meer zitten altijd vol, evenals de camping (30 plekken). Met dagelijks twee bussen aan dagwandelaars, lopen er totaal zo'n 150 wandelaars in het hele gebied. Die lopen verspreid over alle paden, het is tijdens het lopen dan ook zeker niet druk, je ziet wel andere wandelaars. We lopen een stukje langs het meer en stijgen dan richting Lake Oesa. Tijdens het stijgen krijgen we zicht op de prachtige kleur van Lake O'Hara, zelfs met dit bewolkte weer.

Lake O'Hara

Na een aardige stijging zien we een waterval (Victoria Falls) en vlak daarboven Victoria Lake en iets verderop Lefroy Lake, ook weer heel mooi:

Lefroy Lake

Dan nog een kleine stijging en komen we aan bij Lake Oesa. Daar ligt nog voor een flink deel ijs op, maar is nu langzaam aan het smelten. Het is nu rond één uur en we gaan de Yukness Ledges op, een richel van 2.3 km dat ongeveer op dezelfde hoogte blijft als Lake Oesa en vervolgens uitkomt in een ander klein zijdal, dat van het Opabin Plateau. Vanaf de Yukness Ledges heb je een prachtig uitzicht op Lake O'Hara:

Lake O'Hara

We lopen door en komen uit op het Opabin Plateau. Ook weer erg mooi en lekker ruig. Bij Opabin Lake komen we weer de vier jonge Canadese wandelaars tegen, twee lopen er gewoon op gympen, nou, dan zou je me echt zo kunnen wegdragen. Hoge, stevige wandelschoenen zijn voor ons echt een must, anders redden we het niet. Zij nemen de East Opabin route terug naar Lake O'Hara, wij nemen de West Opabin. Zit niet zoveel verschil tussen, onze route gaat wat steiler naar beneden.

	even kletsen met andere wandelaars		Opabin Plateau is lekker ruig

Vanaf West Opabin ook weer een mooi zicht op Mary Lake met daarachter Lake O'Hara. De daling gaat vrij steil, rond half zes zijn we terug bij de lodge. Mooi op tijd om lekker te douchen, om zeven uur gaan we aan het diner. Ondertussen zijn de koffers op de kamers gezet. We delen de badkamers met de andere gasten van de lodge. Alle maaltijden zijn gezamenlijk en er is een tafelindeling. Heel persoonlijk is ook dat je direct met je voornaam wordt aangesproken. Het diner van vier gangen is heerlijk, we delen de tafel met een stel uit Edmonton. Hij komt al 15 jaar elke zomer naar de lodge (als je een jaar overslaat zak je op de lijst voor een uitnodiging). We vermaken ons prima. Na het eten lezen we nog wat, maar om tien uur ligt iedereen te slapen, vermoeid van een dag bergwandelen.