5 juli 2008                                        23˚C

We zijn weer vroeg wakker en stappen uiteindelijk om zeven uur uit bed. Gister hebben we al besloten om vandaag te wandelen in de buurt van Lake Louise, de topper Paradise Valley. Dat is een lange wandeling, meer dan 20 km, is verschrikkelijk mooi en kent niet zo heel veel stijgen en dalen. Hier zijn we de hele dag wel zoet mee, dus vroeg beginnen komt dan goed uit.

We rijden Banff NP in. Gister hebben we al een jaarpas gekocht voor $ 137 CAN, we kunnen bij de ingang van het park dus gewoon doorrijden. Op internet zijn ook tweedehands passen te koop, maar dat vinden we een beetje flauw. Wij betalen graag de volle pond voor een nieuwe pas, dat draagt namelijk bij aan de instandhouding van de nationale parken. En op je vakantiebudget merk je zo'n uitgave natuurlijk totaal niet. We rijden over de Bow Valley Parkway en zien een hert. Om kwart over negen parkeren we de auto op de parkeerplaats, die ligt 2.5 km voorbij Lake Louise aan de Moraine Lake Road. Eerst koffie met een koek, zonnebrand en muggenspul, rugzak op en op pad. Het is nog lekker fris, we volgen de Paradise Creek het dal in, het pad loopt in het begin lekker steil.

Hoewel er nog geen berenwaarschuwing is op deze trip, zien we al wel hele verse berenpoep. Zo te zien aan de sporen is de beer alleen, zonder jongen. Mocht het een grizzly-vrouwtje zijn met jongen, dan mogen wij hier niet zo met z'n tweeën lopen en dat is dan duidelijk aangegeven bij het begin van de wandeling. Zwarte beren komen in dit dal niet veel voor, dit is grizzly-gebied. Beren houden er niet van om verrast te worden. We zullen goed moeten opletten en kenbaar maken dat we hier lopen, door hardop te praten en regelmatig even wat te roepen. Dit soort 'warning calls' zorgt ervoor dat de beer ons hoort aankomen en zich uit de weg maakt. Een beer zit ook niet te wachten op een ontmoeting met een mens, want dat kost alleen maar energie en verstoort z'n zoektocht naar voedsel. Beren hebben dit dal nodig om te overleven, want hier is veel voedsel te vinden. Omdat dit gebied voor beren essentieel is om te overleven, krijgen zij natuurlijk voorrang, vandaar dat voor Paradise Valley restricties gelden t.a.v. menselijk gebruik. Maar dat is nu nog niet, we mogen hier lopen en zijn alert.

verse berenpoep

Na ongeveer een uur steken we de Paradise Creek over. Alhoewel je hier midden in het dal loopt tussen de bossen, heb je voldoende uitzichten om je heen om te genieten van de omgeving en de bergen. Dat maakt Paradise Valley ook zo mooi, van begin tot eind is het werkelijk prachtig.

Paradise Valley

Om kwart over elf bereiken we Lake Annette na 5.7 km lopen; we zitten hier op een hoogte van 1.965m en hebben dan 250m gestegen (de wandeling begint op 1.720m). Op zich is een wandeling van en naar dit meer al een heel mooie bestemming hoor en ook zeker aan te bevelen (heen en terug totaal 11.4 km; goed te doen in vier uur, inclusief rusten). Maar wij willen het dal tot het einde lopen, tot aan de Giant Steps en trekken daar de hele dag voor uit.

Lake Annette

We rusten uit bij Lake Annette; vlak na ons komt een groep Canadese wandelaars. Je loopt hier niet alleen, het is weliswaar niet druk, maar dit is wel een populaire wandeling. Leuk om ook even informatie uit te wisselen over andere wandelingen. We gaan verder en krijgen weer een redelijke stijging voor de kiezen. We volgen de 'southeast wall', over rotsen, maar het is nergens echt lastig. Om twaalf uur zien we in de verte ons eindpunt: de Giant Steps, een waterval over rechthoekige rotsblokken, op de foto hieronder te zien aan het einde in de bossen van het dal (je ziet de waterstroom tussen de bomen). Het is nu nog een uur lopen, doorstappen en dan lekker aan de lunch.

Paradise Valley: aan het eind de Giant Steps

We volgen de oostkant van het dal en hebben rechts van ons prachtig zicht op het gehele dal. Na zo'n 9 km naderen we het einde van het dal en dalen we af naar het midden van Paradise Valley.

Paradise Creek

Bij een houten bruggetje steken we het riviertje over en bereiken we het eindpunt van deze wandeling, de Giant Steps. Lekker hoor, nu even de schoenen uit en de lekkere bagels oppeuzelen die we vanochtend in Canmore hebben gehaald. Ze zijn dik belegd en smaken prima. Voor ons zit weer de groep Canadese wandelaars, ook te genieten van het mooie uitzicht op de waterval en het vergezicht het dal in. We merken dat het weer betrekt, de bewolking neemt fors toe en donkere luchten komen op ons af. En het begint te regenen, en wel zo hard dat we echt onze regenpakken aan moeten trekken.

de 'Giant Steps'

We stappen weer op en beginnen aan de terugtocht, in de regen. Als we het bruggetje over Paradise Creek naderen is de bui over en schijnt het zonnetje. Het wordt al snel warmer en we doen ons regenpak uit. We kunnen lekker verder lopen in ons shirt. Het is nu tegen twee uur en schatten in dat we rond zessen terug zijn bij de parkeerplaats. Op de terugweg krijgen we wederom een bui bij Lake Annette en daarna opnieuw de zon. Annabelle krijgt bij het dalen last van haar knie, dat heeft ze vaker op de tweede wandeling. Morgen is dat over, maar nu even pijnlijk.

Om zes uur zijn we terug bij de auto, moe en voldaan. We eten in Lake Louise, bij het Mountain Restaurant naast het benzinestation. De inrichting ziet er niet uit, maar het eten is erg lekker, met enthousiaste bediening. We rijden over de snelweg (Hwy 1) naar Banff en laten Hwy 1A links liggen (Bow Valley Parkway). Plots zien we auto's langs de kant van de weg, dat moet een beer zijn. En jawel, tussen de bomen ligt een grizzly, krijg 'm lastig op de foto. Mooi slot van een topdag in de Rockies.

	de grizzly ligt te rusten...		...en kijkt hier even op