15 juli 2008                                   21˚C

De weersverwachting voor YoHo NP is slecht. We gaan kijken of het aan de oostkant van de hoogste bergen beter weer is (Yoho NP ligt aan de natte westkant van de Continental Divide) en rijden de Icefields Parkway op.

De start van de wandeling naar Helen Lake ligt op 33 km van de splitsing tussen Highway 1 en Highway 93, bij het uitzichtspunt op de Crowfoot Glacier. Daar aangekomen zien we op de parkeerplaats vier dames die zich ook opmaken voor de wandeling naar Helen Lake. We kennen ze, want we hadden ze al gezien op de Iceline en Eiffel Lake. Ik stap op ze af en we maken een praatje. Het zijn drie gepensioneerde dames en een onderwijzeres uit Alaska, die hier komen om lekker te 'hiken'. Ze zijn hier nog niet eerder geweest, maar zijn wel zeer ervaren bergwandelaars. In het gebied waar ze vandaan komen, Juneau, kun je ook fantastisch lopen. Maar die streek lijkt ons iets te regenachtig.

Helen Lake staat zeer hoog aangeschreven en is toch niet al te zwaar. Het beginpunt ligt al op 1.950m en je kan dus zo de subalpiene en alpiene zone in zonder al te veel moeite. We stijgen deze wandeling zo'n 550m naar 2.500m, maar dat gaat redelijk geleidelijk en de wandeling is heen en terug 14 km, waar we totaal 5½ uur over doen.

Bow Valley, met rechts Bow Peak (2.868m)

Op de foto hierboven zie je het uitzicht zuidwaarts op de Bow Valley. De Bow River is goed zichtbaar en links daarvan (lastig te zien, een licht streepje) de Icefields Parkway. Voor de kenners, we zitten hier vlakbij Bow Lake (schuin tegenover) en Peyto Lake ligt 7.5 km noordwaarts.

Het wandelpad slingert nu linksom een ander dal in, de Bow Valley achter ons latend. Tjonge, mooi zeg hier. We lopen een tijdje op de boomgrens, zien aan de andere kant van het dal twee herten, en komen na wat verder stijgen in bergweiden. We steken een beekje over; het barst hier van de marmotten, wat zijn dat toch een leuke beesten.

Dan bereiken we Helen Lake, na 6 km. Maar we zijn er nog niet, want het mooiste uitzicht hebben we als we nog 1 km verder lopen en 130m stijgen tegen een richel. Natuurlijk doen we dat, in 20 minuten staan we op de richel (wat een uitzicht! zie foto hieronder) en gaan lekker uit de wind zitten om onze boterhammen op te eten. Nou, nou, we zien de toppen van de Rocky Mountains om ons heen, dit is echt helemaal geweldig.

Helen Lake

Maar achter ons is het ook heel mooi. Na onze boterhammen lopen we nog een klein stukje omhoog, voor het uitzicht aan de andere kant van de richel (richting het oosten). We zien onder ons Lake Katherine, twee prachtige bergkammen en Dolomite Peak. Dit zijn de ruige Rockies van dichtbij hoor. Prachtig. We genieten van de rust en stilte om ons heen, alleen de wind is hoorbaar...

Lake Katherine en Dolomite Peak

Het is tijd om terug te keren naar de bewoonde wereld. Dat gaat allemaal vrij vlot, in 2½ uur lopen we naar de parkeerplaats. We gaan onderweg tanken en eten in Lake Louise, da's wel zo makkelijk. Maar eerst toch effe een bezoekje aan het meer, zo tegen 17:00 is dat niet zo heel druk meer. In ieder geval zijn de busladingen Japanners al verdwenen, dat scheelt. Er zijn ook voldoende lege parkeerplekken vlakbij het meer. Hier komen meer dan 4.000 bezoekers per dag, echt druk. We zien een aantal meiden in het meer springen, brrrr, het water is echt niet warmer dan een graad of zeven.

	Lake Louise		zwarte beer (met halsband)

Op de heenweg zag Annabelle langs Highway 1 twee coyotes. Op de terugweg spotten we bij de afrit van Lake Louise een zwarte beer, altijd leuk