| homepage | foto's op flickr | voorbereiding | tips | gastenboek |
| begin reisverhaal | vorige pagina | volgende pagina |
10 juli 2007 23°C
Er komt erg warm weer aan. Bij de receptie hangt de weersverwachting en we zien daar temperaturen van 'high in the 90s'. Voor het omrekenen naar Celsius: dat zijn temperaturen vanaf 32˚C. En dat terwijl Many Glacier toch op een hoogte ligt van 1.494 m. Geen wonder dat hier de gletsjers in rap tempo smelten.
|
|
Eén van de mooiste wandelingen in dit gebied is die naar Grinnell Glacier. We rijden een klein stukje naar het begin van de trail en zien daar wat gedoe. Er lopen twee Park Rangers druk in de bosjes te kijken en een aantal wandelaars kijkt bezorgd om zich heen. We stappen uit en trekken onze wandelschoenen aan en doen de rugzak op. We horen van de andere wandelaars dat er een zwarte beer op het wandelpad loopt en dat de Park Rangers de beer willen verjagen. Het beleid rond beren is hier strenger dan in Canada: ontmoetingen met mensen wordt zoveel mogelijk tegengaan, de beren worden direct verjaagd. In Canada heb je nog tijd om beren vanuit je auto te spotten, maar hier is dat vrijwel onmogelijk, want de Rangers lopen constant te patrouilleren en zowel auto's als beren te verwijderen. De Ranger (ze heet Sis) stapt onverschrokken in het struikgewas en komt even later tevoorschijn. Ze zegt: "I peppersprayed the bear, he's gone, so follow me, I will guide you safely through the first mile of the hike." Stoer he? Ze vertelt dat deze beer wel meer vervelend doet tegen wandelaars, en soms uitdagend op het pad blijft staan. Ze loopt ongeveer een kwartiertje mee en zegt ons de hele wandeling veel geluid te maken door hardop te praten. Het barst hier namelijk van de beren. Braaf doen we natuurlijk wat ze ons heeft gezegd. Op de foto hiernaast zie je de parkranger met de bearspray in haar hand. We konden de cayennepeper nog heel goed ruiken op de plek waar ze de beer heeft verjaagd. Spannend begin van onze eerste wandeling in Glacier National Park.
|
|
|
Park Ranger 'Sis' met bearspray |
Tjonge, wat is het hier mooi zeg. We lopen eerst langs Swiftcurrent Lake, dan volgt Lake Josephine en beginnen we te stijgen. We hebben al heel wat meters gestegen de afgelopen week, maar het blijft toch wel inspannend. Vanwege de zon en warmte sjouwen we ook heel wat water mee. We hebben beide een waterzak in onze rugzak, waaraan een slangetje zit, waardoor je gewoon tijdens het lopen kan drinken. Op een dag als dit vullen we de waterzak met 2½ liter water. En daarnaast hebben we altijd een winddichte fleece bij ons en/of regenkleding (het weer kan altijd omslaan), eten, EHBO-spullen, zonnebrand, muggenspul en natuurlijk berenspray en wandelstokken. Al met al ieder een hele rugzak vol.
we lopen langs Lake Josephine
Van wandelaars die al terugkomen horen we dat het pad verderop gesloten is vanwege sneeuw- en ijsvelden. Jammer, we zien wel hoever we komen. Na ruim twee uur te hebben gelopen (6 km) is het pad inderdaad afgesloten. Je kan wel verder, maar dan heb je echt ijshouwelen nodig. We stoppen, pakken ons brood en genieten van het uitzicht op Grinnell Lake.
we genieten van het uitzicht op Grinnell Lake
Het is druk op de plek waar we niet verder kunnen. Vlak tevoor is een park ranger met een groep wandelaars gearriveerd. Elke dag om 8.30 uur is er een begeleide wandeling met een ranger vanaf het hotel. Wij zijn geen fans van het lopen in groepen, dus laten dat telkens schieten. Wel kunnen we nu tijdens onze lunch op dit mooie uitzichtpunt meeluisteren met de verhalen van de ranger. Leuk is dat we over een aantal dagen van deze ranger een presentatie mogen aanhoren, en dat deed ie uitstekend.
bear grass
Rond 14.30 uur zijn we weer terug bij het hotel. We douchen en pakken de auto om even te tanken in St. Mary (lekkere koffie bij de general store). Terug in Many Glacier komen we Sis weer tegen. We vragen waar we de meeste kans hebben om beren te spotten vanuit de auto, maar Sis zegt dat je hier gewoon je verrekijker moet pakken en bij het afspeuren van de berghellingen de grizzly beren en zwarte beren vanzelf ziet opdoemen. We zijn wat teleurgesteld, want we willen beren van dichtbij zien. Maar ja, dit is Amerika en hier zijn ze kennelijk wat zuiniger op hun grizzlies en zwarte beren dan Canada. Ontmoetingen tussen mens en beer worden zoveel mogelijk vermeden, ook vanuit je auto. En zo is het eigenlijk nog beter ook voor de beren, die raken dan niet gewend aan mensen.
Om 20.00 uur volgen we in het hotel een presentatie van een ranger over het Glacier National Park: het ontstaan en ontwikkeling van het park. Erg interessant.
| vorige pagina | volgende pagina |
