4 augustus 2006

Weer een stralende dag, je zou bijna vergeten dat dit Canada is en dat we op weg zijn naar een kustregenwoud.

We hebben een mooie autorit van 275 km voor de boeg van Quadra Island naar Tofino, aan de westkust van Vancouver Island en liggend aan de Grote Oceaan (the Pacific). We nemen nu de Highway 19 in plaats van Highway 19A (de 'scenic route'). Tot aan de afslag van Port Alberni kunnen we goed doorrijden met 110 km/u over een tweebaanssnelweg met vier rijstroken. Dat hebben we hier nog niet vaak gezien. Vanaf de afslag naar Highway 4, de Pacific Rim Highway, richting Port Alberni is het weer een snelweg zoals we gewend zijn (met één rijstrook per rijrichting).

Halverwege de afslag van het begin van Highway 4 en Port Alberni rijd je langs MacMillan Provincial Park met het beroemde Cathedral Grove: het stuk bos met de reuzenbomen. Goed opletten, want er is nauwelijks parkeerruimte langs de weg. Het is er dan ook druk, iedereen zoekt een parkeerplaatsje. Het provinciebestuur van BC wil het parkeeroppervlak vergroten (en ook de verkeersveiligheid), maar dat gaat natuurlijk ten koste van een aantal reuzenbomen die hier staan. Met het gevaar dat juist weer lege plekken de kans vergroten op het sneuvelen van bomen bij zware storm. Geen gemakkelijke afweging. Wij vonden een stukje verderop een parkeerplaats en liepen het wandelpad dat door dit bos loopt; moet zeggen, zeer indrukwekkend.

de reuzenbomen: met heel veel Douglas-firs en enkele Western Red Cedars

Deze spar is een snelle groeier, en in de strijd om het bestaan is deze boom eerder dan zijn concurrenten bij het zonlicht. De grootste boom die hier staat is 76 meter hoog, 800 jaar oud en een kleine drie meter in diameter, en heeft een omvang van negen meter. En dat is groot hoor.

We rijden verder naar Port Alberni en zoeken nog even naar de weg richting de Alberni Inlet, maar die vinden we zo snel niet. We halen een broodje bij de Subway, en drinken daar op de hoek bij een koffietent een koffie verkeerd (café latte). We hoeven nog niet te tanken, daar moet je wel even op letten, want tot aan Ucluelet is geen benzinestation meer te vinden (85 km verderop).

De weg naar de kust is prachtig en voert dwars door het gebergte op Vancouver Island dat van noord naar zuid loopt: de Vancouver Island Ranges. Dit gebergte zorgt ervoor dat het aan de westkust van Vancouver Island heel erg veel en vaak regent: gemiddeld meer dan 2.500 mm (in Nederland gemiddeld 800 mm per jaar). Vochtige, milde lucht vanuit zee stuit daarbij op de bergen, stijgt op en koelt af (condenseert), waardoor juist aan de westkant veel regen valt. Aan de oostkant van de bergen is het dan veel droger en zonniger; niet voor niks wonen aan de oostkant van Vancouver Island heel veel gepensioneerden (Campbell River; Nanaimo) om te genieten van het milde klimaat.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat zich aan de westkust een regenwoud bevindt, maar dan geen tropisch regenwoud maar een kustregenwoud met boomsoorten als de Western Hemlock, Western Red Cedar en de Sitka Spruce. Dit regenwoud wordt hier beschermd door het Pacific Rim National Park. Dit park bestaat uit drie losse gebieden, en wij rijden nu het meest noordelijke deel in. Mooi om te zien is dat het woud tot aan het strand komt, waar de stugge Sitka Spruce als eerste boomsoort de harde, zoutige wind en regen opvangt.

We kopen een dagpas van het park voor 13 dollar. Daarmee kunnen we vandaag langs een aantal plekken stoppen en genieten van de natuur. Je mag zonder pas wel over de weg naar Tofino rijden, maar niet stoppen, om bijvoorbeeld het strand te zien. Nou, wie wil dat nu niet zien? We stoppen bij het informatiecentrum, Florencia Bay, Combers Beach en Long Beach. De link toont een detailkaart van het park met de wandelingen. Morgen bekijken we Tofino en zien we vrienden die hier ook op vakantie zijn, en overmorgen willen we de wandeling langs Long Beach lopen.

Op drie kilometer voor Tofino ligt onze lodge: het Tin Wis Resort, met dit als uitzicht vanaf onze kamer: